De diagnose 'depressie'
Het is zeer moeilijk om bij jezelf de diagnose * van depressie te stellen. Je kan wel een vermoeden hebben van depressie op basis van de opgenoemde kenmerken, maar om tot een diagnose te komen roep je best de hulp in van een professionele hulpverlener. Dat kan een psychiater zijn, een huisarts, een psycholoog,...
* 'Diagnose' komt uit het Grieks en betekent vrij vertaald 'nauwkeurig leren kennen'
Anamnese
Een arts of andere hulpverlener zal daarom een zogenaamde anamnese * afnemen. Dit betekent dat een aantal gerichte vragen gesteld worden om een goed beeld te krijgen van je klachten. Maar ook van je levensomstandigheden en welke invloed die op jou hebben. Tenslotte wordt er ook gekeken of er kwetsbaarheden in je familie voorkomen.
* 'Anamnese' komt uit het Grieks en betekent 'zich herinneren'
Bijkomend kunnen vragenlijsten gebruikt worden en kan er een lichamelijk onderzoek plaasvinden.
Klachten of 'symptomen'
Depressie kan op allerlei manieren tot uiting komen. Sommige klachten zijn doorgaans gemeenschappelijk bij alle mensen met depressie. Maar het klachtenpatroon kan anders zijn. De intensiteit van de klachten kan verschillen. En bovendien zijn er nog een aantal specifieke vormen van depressie.
Er moet nagegaan worden of de klachten niet te wijten zijn aan overmatig gebruik van alcohol, medicatie of drugs. Het is bekend dat veelvuldig gebruik van deze middelen depressieve klachten kan uitlokken of versterken. Het heeft in dat geval weinig zin om enkel de depressieve klachten aan te pakken.
Daarnaast moeten ook lichamelijke oorzaken en ziekten uitgesloten worden. Een aantal lichamelijke aandoeningen kunnen immers een depressie doen ontstaan.
Wanneer een depressie werd voorafgegaan door een (hypo-)manische periode, dan gaat het eerder om een bipolaire stoornis. Dit vraagt om een andere aanpak.
Tot slot kunnen de klachten deel zijn van een andere, bredere psychische aandoening, waarvan de depressieve klachten slechts een onderdeel zijn.
Levensomstandigheden
Een depressie is geen griepje. Het volstaat dus niet om enkel naar de klachten of symptomen te kijken. De hulpverlener wil ook een goed beeld krijgen over wie jij bent, wat er met jou gebeurd is en hoe jou leven in grote lijnen in elkaar zit.
Zo zullen jullie samen tot een diagnose en aanpak komen. In sommige gevallen kan het aangewezen zijn om mensen uit je nabije omgeving hierbij te betrekken.